توسط محققان كشور محقق شد؛
تولید بستر خارج سلولی قلب جهت استفاده در مهندسی بافت قلب
به گزارش نئوپدیا محققان كشور موفق به تولید بستری از ماتریكس خارج سلولی قلب، چیتوزان و آلژینات جهت استفاده در مهندسی بافت قلب شدند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از مهر، بیماری های قلبی عروقی اولین عامل مرگ و میر در سطح جهان هستند. یکی از بیماری های مهم قلبی اختلال عملکرد عضله قلب یا همان سکته قلبی است که منجر به نقص در فعالیت قلب و در نهایت، مرگ می شود.
تنها درمان ممکن برای این اختلال پیوند قلب یا استفاده از ابزارهای مکانیکی حمایت کننده از فعالیت بطن چپ قلب است.
به علت کمبود اهدا کننده و موفقیت اندک در روش های سلول درمانی، متخصصان سلول های بنیادی، مهندسان، زیست شناسان و متخصصان علوم فیزیک با تلاش زیاد به دنبال نگاهی برای ترمیم ساختار و عملکرد قلب صدمه دیده هستند. مهندسی بافت قلب که شاخه ای از مهندسی بافت به حساب می آید، یکی از رویکردهای درمانی است که توسط پژوهشگران دنبال می شود.
محققان کشور با هدف تولید بستری مناسب برای مهندسی بافت قلب، از ماتریکس خارج سلولی قابل انحلال شده قلب در ترکیب با آلژینات و چیتوزان (chitisan) استفاده کردند. سپس خصوصیت های فیزیکی و شیمیایی بستر حاصل را با روش های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی International Journal of Biological Macromolecules به چاپ رسیده است، نشان داد، میزان تخلل بستر حاصل بیشتر از ۹۶ درصد است. با این وجود پایداری و قوام خویش را حفظ می نماید.
همچنین استفاده از آلژینات و چیتوزان به شکل مفهوم داری قدرت کشش ماتریکس خارج سلولی قلب را می افزایند. کشت سلول های بنیادی مزانشیمی انسان بر بستر یاد شده نشان داد در صورت ترکیب ماتریکس خارج سلولی قلب با پلی ساکاریدهای نام برده شده به نسبت ۷۵ به ۲۵ توان تقسیم سلول های مزانشیمی بهبود می یابد.
همچنین بررسی های بافت شناسی نشان داد هفت روز بعد از آغاز کشت سلول های قلبی در محیط پیرامون بستر، سلول ها به داخل آن نفوذ می کنند. علاوه بر این، بیان نشانگرهای قلبی در سلول های کشت شده روی این بستر نسبت به سلول های کشت شده روی ماتریکس خارج سلولی قلب، بیشتر است.
نتایج این پژوهش نشان داد بستر حاصل از ماتریکس خارج سلولی قلب در کنار آلژینات و چیتوزان، برای مهندسی بافت قلب مناسب تر است و امکان بهبود شرایط کشت سلول را فراهم می آورد.
دکتر ساره رجبی، دکتر محمد پزشکی مدرس، مریم تمیمی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی ایران و دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز این تحقیقات را به نتیجه رساندند.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب