اثرات ورزش با تردمیل بر اختلال استرس بعد از سانحه
نئوپدیا: بررسی های پژوهشگران کشورمان درباب اختلال استرس بعد از سانحه یا PTSD نشان میدهد که انجام دو با سرعت متوسط روی تردمیل، می تواند تأثیرات قابل توجهی در کنترل این مشکل روان شناختی داشته باشد.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، اختلال استرس بعد از سانحه یا PTSD، یک اختلال روانی و رفتاری ناتوان کننده است که می تواند به سبب قرار گرفتن در معرض یک رویداد لطمه زا مانند تجاوز جنسی، جنگ، تصادفات رانندگی، کودک آزاری، خشونت خانگی یا سایر موارد تهدیدکننده سلامت انسان ایجاد شود. این اختلال، یک بیماری روان پریشی القاشده توسط ضربه یا اصطلاحاً تروما است که به وسیله علائمی مانند تجربه مداوم و آزاردهنده تروما، افکار منفی، انزواطلبی، برانگیختگی، ترس و اضطراب مشخص می شود. PTSD منجر به ایجاد تغییرات بیوشیمیایی در بدن می شود که ازجمله آنها می توان به ناهنجاری در محور مهم هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال یا محور HPA و همین طور کاهش سطح سروتونین اشاره نمود.
بنا بر نظرات متخصصان، کاهش سطح ماده سروتونین در خون می تواند دلیل افزایش اضطراب در افراد مبتلابه اختلال فوق باشد. افکار آزاردهنده، افزایش تحریک پذیری، پرخاشگری و تمایل به خودکشی نیز از علایم کاهش سروتونین هستند. درمان های رایج و شناخته شده برای اختلال PTSD شامل درمان های دارویی و غیر دارویی هستند و برمبنای نتایج مطالعات، هیچ یک از روش های فوق بر دیگری ارجحیت نداشته و علایم بیماری در قسمتی از بیماران، بعد از درمان برمی گردند. این در حالیست که اثرات مثبت ورزش بر بیماریهای مختلفی مانند امراض روانی، مغزی، قلبی عروقی، عضلانی-اسکلتی، متابولیک و بدخیمی ها به اثبات رسیده است.
در این خصوص، محققانی از دانشگاه علوم پزشکی مازندران و مؤسسه آموزش عالی راهیان نوین دانش ساری، پژوهشی را انجام داده اند که در آن اثرات ورزش تردمیل با شدت متوسط بر میزان اضطراب و سطوح سرمی برخی شاخصهای خونی مهم در اختلال استرس بعد از سانحه بررسی شده است.
در این مطالعه که روی موش های صحرایی نر نژاد ویستار به عنوان جانوران مدل انجام شده است، حیوانات ابتدا با بهره گیری از روشی خاص، به PTSD گرفتار شدند و بعدازآن به دو گروه ورزشی و غیر ورزشی تقسیم شدند. پس ازآن، حیوانات به مدت ۴ هفته تحت ورزش با شدت متوسط روی تردمیل قرار گرفتند و سپس رفتارهای اضطرابی آنها بررسی و با یکدیگر مقایسه شد.
نتایج این بررسی ها نشان داد که فعالیت بدنی به گونه ای مناسب می تواند به عنوان یک درمان مکمل و مفید بمنظور کاهش رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری های بیوشیمیایی در بیماران مبتلابه PTSD در نظر گرفته شود.
در این خصوص، مسلم محمدی، دانشیار گروه فیزیولوژی مرکز تحقیقات بیولوژی سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی مازندران و سه همکار دیگرش در این تحقیق می گویند: «در مطالعه ما مشخص شد که موش های بالغ مبتلابه PTSD رفتارهای شبه اضطرابی و کاهش سطح سرمی فاکتوری به نام IGF-۱ و افزایش سطح سرمی کورتیکوسترون را نشان می دهند. اما ورزش تردمیل با شدت متوسط موجب کاهش رفتار شبه اضطرابی و کاهش تغییرات بیوشیمیایی فوق در آنها شد».
بگفته آنها، «با توجه به اینکه درمان های روتین برای PTSD کاملاً سودمند نبوده و درصدی از بیماران حتی بعد از طی دوره درمان، در صورت مواجهه مجدد با شرایط تروماتیک، علایم بیماری را نشان می دهند، لزوم شناسایی شاخصهای مؤثر بر ایجاد بیماری و درنتیجه، یافتن راه های درمانی جدید برای این بیماری اهمیت زیادی پیدا می کند».
آنها افزوده اند: «با توجه به نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه که اثرات مفید یک برنامه ورزشی مناسب و منظم بر جنبه های مختلف رفتاری و مولکولی یعنی سطح IGF-۱ را نشان داده اند، پیشنهاد می شود از چنین برنامه های ورزشی مناسبی در کنار درمان روتین به عنوان یک روش درمانی مفید برای درمان اختلال استرس بعد از سانحه یا PTSD استفاده شود».
این یافته ها که بر اهمیت ورزش در غلبه بر یک مشکل روان شناختی مهم اشاره دارند، بصورت یک مقاله علمی پژوهشی در مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران انتشار یافته اند.
منبع: نئوپدیا
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب