بهبود عملكرد زیستی یك نوع فولاد زنگ نزن
به گزارش نئوپدیا محققان كشور با انجام یك پروژه آزمایشگاهی تلاش كردند تا عملكرد زیستی سطح یك نوع فولاد زنگ نزن را بهبود بخشند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، ایمپلنت ها وسایل ساخت دست بشر هستند و برای جایگزینی فیزیكی و یا رفتاری اندام های بدن جانداران به كار می روند. ایمپلنت های فلزی كه برای درمان شكستگی استخوان استفاده می شوند، در میان عامه مردم به «پلاتین» معروف هستند اما امروزه در اغلب موارد از فولاد زنگ نزن ساخته می شوند. سطح خارجی ایمپلنت ها با بافت زنده در تماس هستند و باید رفتاری موسوم به زیست سازگاری از خود بروز دهند. رسیدن به حداكثر زیست سازگاری به منزله به حداقل رساندن ریسك واكنش منفی بدن به حضور ایمپلنت است.
شاهین محمدزاده اصل، دانش آموخته مقطع كارشناسی ارشد مهندسی پزشكی پژوهشگاه مواد و انرژی، هدف از انجام این طرح را كوشش برای بهبود پاسخ بیولوژیكی بافت میزبان در ناحیه ایمپلنت عنوان نمود و اضافه كرد: در این طرح سعی كردیم با ایجاد یك پوشش نانوساختار بر روی سطح ایمپلنت و همینطور اصلاح سطحی به كمك لیزر، حضور ایمپلنت را برای بدن انسان قابل تحمل تر نماییم.
وی خاطرنشان كرد: اعمال هم زمان دو عملیات پوشش دهی و اصلاح سطحی لیزری باعث افزایش هرچه بیشتر زیست سازگاری و زیست فعالی می شود و این مورد به مفهوم كاهش خطر پس زدگی ایمپلنت توسط بافت میزبان و همینطور افزایش سرعت ترمیم بافت صدمه دیده استخوان است.
این محقق در مورد مزیت استفاده از لیزر در مقایسه با سایر روش های اصلاح سطح اظهار داشت: «لیزر به علت نفوذ گرمایی كنترل شده و عدم تأثیر ناخواسته بر توده ماده نسبت به سایر روش ها همچون پاشش پلاسمایی از مزیت ویژه ای برخوردار می باشد چونكه پوشش دهی به روش پاشش پلاسمایی منجر به ایجاد ترك های ریز در پوشش شده و این مورد عملكرد پوشش را تحت الشعاع قرار می دهد.»
محمدزاده در مورد روند اعمال پوشش و عملیات اصلاح سطحی و همینطور نحوه ارزیابی عملكرد نهایی قطعات اصلاح شده اظهار داشت: در گام اول نانوذرات هیدروكسی آپاتیت سنتز و مشخصه یابی شدند، سپس نانوذرات سنتز شده بر روی سطح قطعات فلزی از جنس فولاد زنگ نزن ۳۱۶L نشانده شده و توسط بیم لیزری تثبیت شدند. در نهایت كارایی پوشش به وسیله آزمون های خوردگی و سختی سنجی موردارزیابی قرار گرفتند.
وی اضافه كرد: تصاویر میكروسكوپی به دست آمده از سطح قطعات پوشش دهی شده مبین ایجاد یك پوشش یك دست و یكنواخت بر روی سطح قطعات فولادی است. همینطور نتایج آزمون های سلولی حاكی از زنده ماندن و تكثیر سلول ها در مجاورت ایمپلنت است.
این پژوهش حاصل همكاری مهندس شاهین محمدزاده اصل- دانش آموخته مقطع كارشناسی ارشد، دكتر منیره گنجعلی- عضو هیئت علمی و دكتر محمد كریمی- دانش آموخته مقطع دكتری پژوهشگاه مواد و انرژی كرج است. نتایج این كار در مجله Surface and Coatings Technology با ضریب تأثیر ۲٫۹۰۶ (جلد ۳۶۳، سال ۲۰۱۹، صفحات ۲۳۶ تا ۲۴۳) به چاپ رسیده است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب