پژوهشگران مطرح كرند
راهكارهایی برای تقویت مهارت های گفت و گویی در كودكان
به گزارش نئوپدیا ارتقای مهارت های فكری و فرهنگ گفت وگویی در كودكان می تواند نوید بخش جامعه ای خِرد ورز باشد.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، توانایی افراد برای انجام یك گفتگو و به عبارتی مهارت های گفت وگویی امری اكتسابی است و بیشتر از همه می بایست در نظام آموزشی ایجاد شود. شالوده این مهارت ها باید از همان سال های اولیه زندگی پی ریزی شود، چونكه فراخ اندیشی در همان سال هایی شروع می شود كه شخصیت و هویت كودك، بعنوان یك شخص متفكر در حال شكل گیری است.
در پژوهشی كه در ارتباط با "روند شكل گیری گفت وگوی كندوكاو محور در كلاس فلسفه برای كودكان" توسط تیم پژوهشگران متشكل از هادی خانیكی (استاد گروه ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی)، فاطمه نوری راد (دانشجوی دكتری علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی) و وحیده شاه حسینی (دانشجوی دكتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه علامه طباطبایی) انجام شده، آمده است: « از آنجائیكه دوره پیش دبستان و دبستان می تواند بهترین زمان برای پرورش و آماده كردن فكر و ذهن انسان های یك جامعه باشد، آموزش در این سنین از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ چون كه می تواند خمیر مایه شخصیتی آنها را به تدریج و به نرمی از عواطف و احساسات به سمت قالب بندی عقل مدار هدایت كند.»
در این پژوهش به منظور بررسی مبحث مد نظر، روند گفت وگوهای حدود ۲۰۰كلاس "فلسفه برای كودكان" تجزیه و تحلیل شد. در نتایج این بررسی ها آمده است: «كودكان امروز در شكل گیری جامعه فردا نقش كلیدی را ایفا می كنند و می توانند هنجارها و ناهنجاری های اخلاقی و رفتاری را از نهادهای كوچك تری چون خانواده و مدرسه به بستر جامعه منتقل كنند و در آینده، این گونه رفتارها را در نهاد خانواده خود باز تولید كنند. كودكان بزرگ ترین سرمایه هر كشور به حساب می آیند و در حقیقت ثروت یك ملت و هم كیفیت زندگی جوامع در چند دهه آینده به میزان سرمایه گذاری و نوع تربیت فرزندان آن جامعه بستگی دارد.»
محققان می گویند: « آموزش مهارت های گفت و گویی از سنین پایین، از عناصر بنیادین برنامه درسی فلسفه برای كودكان است. حلقه كندوكاو كلاس فلسفه برای كودكان، ساختاری میان فردی دارد كه در آن آموزش تفكر در چارچوب گفت و گوی جمعی به وقوع می پیوندد، تفكر فردی و جمعی بهم می آمیزد و كودكان حقیقت را به یاری یكدیگر جست و جو می كنند. علاوه بر این رشد روزافزون اطلاعات و چالش های مربوط به این حجم وسیع از دانش، به واسطه وجود تلویزیون، اینترنت و سایر رسانه ها، كودكان امروز را تحت تأثیر مسائلی قرار می دهد كه خاص بزرگسالان است. در این خصوص، واكنش برخی والدین و مدارس آن است كه باید ارزش های تجویز شده به كودكان آموزش داده شود و اما باآنكه آموزش این ارزش های سنتی اهمیت دارد، مسئله اصلی این است كه آنها یاد بگیرند چگونه برای خود قضاوت های اخلاقی قابل قبولی داشته باشند.»
در نتایج این پژوهش آمده است: « مهم ترین حركت غیر كلامی دانش آموزان در كلاس های فلسفه برای كودكان استفاده از دستان برای نوبت گرفتن است كه معمولا در قواعد قرارداری، در اولین نشست و از جانب حاضرین وضع می شود. اجتناب از به كار بردن اصوات زائد، استفاده از سكوت و مكث برای بالا بردن تأثیر كلام، به كار بردن لحن و تن صدای موثر جهت تاكید بر سخنان و همینطور استفاده از حركات غیر كلامی در این مشاهدات بسیار متغیر بود و بنابر این امكان یافتن الگوی مشخص و ثابتی وجود نداشت چون كه این موارد با عنایت به جنسیت، مدرسه و فرد گوینده، مختلف و گاه متناقض بود.
گفت و گوی كندو كاو محور نوعی الگوی تراكنشی ارتباط است كه در آن افراد ابتدا ایده های سایرین را گوش می دهند، قضاوت ها و پیش فرض های خویش را به تعویق می اندازند، با احترام با سایرین برخورد می كنند و نهایتا نظر خود را ابراز می كنند. در این حالت است كه شركت كنندگان تك روی را كنار می گذارند و روند با هم اندیشی را آغاز می كنند.
بنابر این حلقه های كندوكاو كلاس "فلسفه برای كودكان" به مثابه منطقه تقریبی رشد هستند كه در آن تعامل كودكان با یكدیگر، در حضور تسهیل گر بعنوان فرد تواناتر فرهنگ، سبب رسیدن آنان به سطح بالاتری از تفكرمی شود. در این فضا، كودكان از راه روند های ارتباطی كه گفتار، بیشترین نقش را در آنها دارد، به عقلانیت ارتباطی می رسند و كنش صورت گرفته در این محیط از جنس كنش مبتنی برتفاهم است.»
این پژوهش در شماره دوم فصلنامه تفكر و كودك انتشار یافته است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب