مروری بر مطالعات صورت گرفته روی كادر درمانی بیمارستان مسیح دانشوری؛
استرس كرونا با پرستاران و بهیاران چه كرد؟
نئوپدیا: نتایج یك پژوهش نشان داد كه همه گیری كووید 19 می تواند منجر به بروز مشكلات روان شناختی جدی مانند اختلال استرس بعد از سانحه (PTSD) در كادر خط مقدم درمان گردد.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، با شیوع سریع بیماری کووید-۱۹ در ابتدای سال ۲۰۲۰ در جهان فشار جسمانی و روانی شدیدی بر کادر درمانی بیمارستان هایی که درگیر مراقبت از بیماران مبتلا به این بیماری بودند، وارد شد. به همین خاطر پژوهشگران بیمارستان مسیح دانشوری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در مطالعه ای وضعیت بروز اختلال بعد از سانحه را در پرسنل بیمارستانی درگیر مراقبت از بیماران کووید-۱۹ بررسی کردند.
اختلال استرس بعد از سانحه یا PTSD (Posttraumatic stress disorder)؛ یک بیماری روان پزشکی است که مشخصه آن بروز اضطراب و استرس به دنبال مواجهه با رویدادی لطمه زننده مانند جنگ، تجاوز جنسی، تصادف شدید یا سایر رویدادهایی است که جان انسان را تهدید می کند. علایم PTSD شامل افکار یا خاطرات مزاحم در مورد رویدادها، اضطراب، بی قراری، کوشش برای اجتناب از محرک های در رابطه با رویداد لطمه زننده، تغییر در تفکر و احساسات و افزایش واکنش های جنگ یا گریز است. این علایم برای بیشتر از یک ماه پس از وقوع رویداد لطمه زننده ادامه می یابند.
شیرین اسماعیلی دولابی نژاد و میترا صفا، به همراه همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی؛ پژوهشگران این مطالعه بودند که ۳۱۱ نفر از پرستاران و بهیاران بیمارستان مسیح دانشوری را مورد بررسی قرار دادند. جهت بررسی اختلال استرس بعد از سانحه در این افراد از پرسش نامه استفاده شد و داده های به دست آمده بوسیله روش های آماری مورد تحلیل قرار گرفتند.
بیمارستان دکتر مسیح دانشوری، یکی از نخستین و اصلی ترین مراکز درمان پاندمی (همه گیری) کووید ۱۹ و یک مرکز فوق تخصصی برای درمان بیماری های ریوی در تهران است. در دوران همه گیری تمام بخش های این بیمارستان به بیماران مبتلا به کرونا اختصاص یافت. پرسنل این بیمارستان به سبب مواجهه با حجم بسیار بالا و ناگهانی با بیماران بدحال، افزایش شدید ساعات کاری و مبتلاشدن خود و یا همکاران و یا از دست دادن آنها یا اعضای خانواده و جامعه، فشار روانی شدیدی را تجربه کردند. این فشار زیاد و مشاهده درد و رنج دیگران می تواند تاثیر بسیار جدی بر سلامت روان و کارکرد آنها بگذارد. بنا بر این در این مطالعه وضعیت PTSD کارمندان درمانی این بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت.
برای انجام این آزمایش پرسش نامه های اطلاعات فردی و مقیاس PTSD می سی سی پی به صورت آنلاین برای شرکت کنندگان ارسال شد. داده های به دست آمده با روش های آماری موردی تحلیل قرار گرفت.
در پرسش نامه اطلاعات فردی اطلاعاتی مثل جنسیت، سن، وضعیت تاهل، تعداد فرزندان، تحصیلات، شغل و سابقه مبتلاشدن خود و یا خانواده درجه یک به بیماری کووید ۱۹ مورد پرسش قرار گرفت. پرسش نامه مقیاس PTSD می سی سی پی، جهت بررسی اختلال استرس بعد از جنگ طراحی شده است. این پرسش نامه شامل ۳۹ سوال است، پاسخ ها بین ۱ تا ۵ نمره دهی می شوند و مجموع نمرات می توانند بین صفر تا ۱۹۵ باشد. نمرات کمتر از ۶۵ به معنای PTSD خفیف، ۶۵ تا ۱۳۰ PTSD متوسط و بالاتر از ۱۳۰ بیان کننده PTSD شدید می باشد. در این پرسش نامه میزان «خاطرات رخنه کننده»، «مشکل ارتباطات بین فردی»، «ناتوانی در کنترل عاطفی»، «فقدان افسردگی» و «PTSD» مورد بررسی قرار گرفت.
حدود ۷۰ درصد شرکت کنندگان پرستار و بقیه بهیار بودند و بیشتر آنها زنان متاهل بدون فرزند و دارای تحصیلات دانشگاهی بودند. حدود ۸۷ درصد از آنها علایم مبتلاشدن به کووید ۱۹ را در زمان انجام مطالعه نداشتند و نتایج آزمایش خود و اعضای خانواده درجه یک آنها منفی بود.
برمبنای یافته های این مطالعه، ۸۸ درصد افراد شرکت کننده میانگین نمره PTSD شدید داشتند و تنها در ۱۲ درصد این نمره متوسط بود و هیچ یک PTSD خفیف نداشتند. این یافته نشان دهنده عمق و شدت اثرگذاری روانی بحران حاضر بر کادر درمان است.
نتایج این مطالعه نشان داد که کادر درمانی درگیر مراقبت از بیماران کووید ۱۹ از بین علایم مختلف PTSD بیشتر گرفتار یادآوری خاطرات و افکار ناراحت کننده (خاطرات رخنه کننده) در ارتباط با بیماران می شوند. یافته ها حاکی از این بود که کادر درمان به «مشکلات بین فردی» کم ترین نمره را در پرسش نامه اختصاص داده بودند. این نتیجه می توان نشان دهد که در این شرایط سخت، هم بستگی افراد بیشتر شده و افراد کم تر گرفتار لطمه روابط بین فردی شده اند.
بین پرسنل با سابقه مبتلاشدن به کووید ۱۹ و پرسنلی که سابقه مبتلاشدن نداشتند، تفاوت معناداری در بروز PTSD وجود نداشت. افرادی که در سومین دهه زندگی بودند، کمترین میزان افسردگی و افرادی که در دهه چهارم زندگی بودند، بالاترین میزان افسردگی را داشتند. در این پژوهش زنان و مردان از نظر میزان بروز PTSD یکسان بودند.
در افراد متاهل نمره کل PTSD، خاطرات رخنه کننده و ناتوانی کنترل عاطفی بیشتر بود و این یافته ای بحث برانگیز در این مطالعه است. همین طور در مطالعه حاضر تعداد فرزندان هیچ ارتباطی با PTSD نداشت. بگفته پژوهشگران این تحقیق: «این امر می تواند نشان دهنده این باشد که فشار روانی مواجهه با یک ویروس مهلک، به خصوص در شروع یک پاندمی، الزاما نمی تواند بواسطه وجود حمایت های خانوادگی کمتر یا بیشتر شود و عوامل دیگری می توانند دراین زمینه نقش داشته باشند. در واقع، حتی وجود وابستگی های خانوادگی در این دوران شاید حتی نگرانی را تشدید کند، برای اینکه افراد می توانند نگران سلامتی اعضای خانواده خود نیز بشوند که این نگرانی در افراد مجرد و بدون فرزند طبیعتاً کمتر می شود».
نتایج این مطالعه به صورت مقاله علمی پژوهشی در آخرین شماره مجله «سازمان نظام پزشکی» انتشار یافته است. در این مقاله آمده: «گسترش جدی علایم روان پزشکی لطمه زننده در شرایط حاضر می تواند منجر به لطمه نظام سلامت شود. در صورتیکه در شرایط کنونی، تلاش در بسیاری زمینه ها ضروری می باشد، صرف زمان و هزینه برای سلامت روان بیماران در معرض خطر و نیز کل جامعه یک لزوم است».
منبع: نئوپدیا
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب