محققان كشور مطرح كردند
بهبود تنفس سالمندان با پیلاتس
حفظ سلامت سالمندان دارای اهمیت بسیار زیادی در سلامت کلی جامعه و همین طور حفظ منابع انسانی کشور است. پژوهشگران برای بهبود وضعیت حرکتی و تنفسی این گروه سنی از جمعیت، تمرینات ورزش کل نگر پیلاتس را سفارش کرده اند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، در دهه های اخیر جمعیت سالمندان به سبب افزایش امید به زندگی در دنیا بطور قابل توجهی بالا رفته است. تغییرات مهم فیزیولوژیکی و عملکردی قسمتی از روند پیری انسان هستند که منجر به نقص های عصبی، عضلانی و حسی می شوند. کاهش اجرای عملکردی و ترس از افتادن ازجمله عواملی هستند که کیفیت زندگی سالمندان را بیشتر از هر عامل دیگری تحت تأثیر قرار می دهند. بدین سبب روند رو به رشد جمعیت درحال پیر شدن بعنوان یک اولویت بالینی مطرح است و پس استفاده از روش های مؤثر بهبود و ارتقای عملکرد سیستم حرکتی افراد سالمند، تبدیل به چالش خاص سلامت عمومی شده است.
بنا بر نظرات پژوهشگران، کاهش عملکرد و ناتوانی افراد مسن، امری است که به تدریج استقلال، اعتمادبه نفس و کیفیت زندگی آنها را به خطر می اندازند. این موارد در اثر عدم تحرک بدنی که با نتایج منفی مهمی در سلامت عمومی آنها مرتبط می باشد، شدت می یابند. عملکرد تنفسی سالمندان نیز زمانی که در پاسخ به شرایط محیطی و تغییرات آناتومیکی و فیزیولوژیکی گوناگون ناشی از افزایش سن، وضعیت مناسبی نداشته باشد، موجب ایجاد یک الگوی تنفسی ناقص شده و سلامت فرد را بیش ازپیش گرفتار مشکل می کند.
این موارد، محققانی از دانشگاه پیام نور تهران را بر آن داشته تا پژوهشی را درباب آنها انجام داده و به بهبود وضعیت سالمندان کشور کمک کنند. آنها در تحقیق خود، تأثیر تمرینات یک ورزش جالب به نام پیلاتس را بر آمادگی عملکردی، عملکرد تنفسی و کیفیت زندگی زنان سالمند مورد بررسی قرار داده اند.
این مطالعه بر روی ۳۰ زن سالمند در دامنه سنی ۶۰ تا ۸۰ سال از شهر مشهد انجام شده است. این افراد در دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی، برنامه تمرینات پیلاتس را به مدت ۶ هفته، هر هفته ۶ جلسه و هر جلسه حدود ۴۵ تا ۶۰ دقیقه انجام دادند و بعد از اتمام دوره آزمایش، وضعیت دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.
نتایج این پژوهش نشان داد که انجام تمرینات روزانه پیلاتس، قدرت پاها، قابلیت حرکتی، عملکرد تنفسی و به دنبال آن کیفیت زندگی را در زنان سالمند بهبود می دهد. بدین سبب می توان انجام این تمرینات را بعنوان یک مداخله ایمن با هدف پیش گیری از زمین خوردن در دوران سالمندی و بهبود قابلیت حرکتی، عملکرد تنفسی و کیفیت زندگی به افراد سالمند سفارش کرد.
افشین مقدسی، محقق گروه لطمه شناسی و حرکات اصلاحی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه پیام نور تهران و همکارش در این خصوص می گویند: «با افزایش سن، قدرت عضلات تنفسی کاهش پیدا می کند و پیلاتس روشی است که از تنفس بعنوان یکی از اصول خود استفاده می نمایند. بدین سبب انتظار می رود که انجام تمرینات این ورزش، موجب بهبود عملکرد تنفسی و فاکتورهای ریوی شود».
بگفته آنها، «مکانیسم اثرگذاری این تمرینات بر بهبود عملکرد ریوی اینگونه است که تمامی تمرینات پیلاتس باید با ریتم تنفسی کافی و مستمر همراه باشند. همین طور در این شیوه تمرینی بر تنفس دنده ای تاکید می شود، به شکلی که دنده ها در طول تنفس به طرف بالا و پایین می روند و به جانب و عقب نیز گسترش می یابند. پس تمرینات پیلاتس با اصلاح ریتم تنفس و درگیر کردن عضلات تنفسی خصوصاً در عملکرد بازدم فعال و حفظ انقباض در طول مرحله دم و بازدم موجب افزایش قدرت عضلات تنفسی و درنتیجه بهبود عملکرد تنفسی می شوند».
پیلاتس بعنوان یک روش منحصربه فرد از آمادگی جسمانی مطرح است که با تلفیقی از حرکات قدرتی، کشش و تنفس عضلانی هم راه است. همین طور برخلاف ورزش های مقاومتی سنتی که در آن عضلات بصورت جداگانه تمرین داده می شوند، ورزش پیلاتس با یک رویکرد کل نگر، نیازمند فعال سازی و هماهنگی چندین گروه عضله در یک زمان است.
قابل ذکر است این یافته های پژوهشی را مجله علمی پژوهشی «ارتقای ایمنی و پیش گیری از مصدومیت ها» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منتشر نموده است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب