پیشرفت علمی در درمان صدمه نخاع با تزریق ژل زیستی
به گزارش نئوپدیا، دانشمندان ژل زیستی طراحی نموده اند که میتوان آنرا به درون نخاع صدمه دیده تزریق کرد تا هم از تشکیل بافت زخم جلوگیری و هم به رشد باردیگر اعصاب کمک نماید.
به گزارش نئوپدیا به نقل از مهر، این ژل زیستی با گرمای بدن فعال می شود و دو دارو را هم زمان به محل صدمه می رساند. آزمایش ها روی موش ها نشان داده که این شیوه می تواند به ترمیم بافت نخاعی کمک نماید، بدون احتیاج به جراحی های پرخطر.
پژوهشگران دانشگاه روآن (Rowan University) موفق به طراحی زیست ماده ای نوآورانه شده اند که می تواند روند بهبود صدمه های نخاعی را متحول کند. این زیست ماده که در چارچوب ژلی قابل تزریق طراحی شده، قابلیت رهاسازی هم زمان دو عامل درمانی مهم را دارد و در آزمایش های حیوانی، نشانه هایی از ترمیم بافت عصبی و اتصال مجدد مسیرهای عصبی را نشان داده است.
در پژوهشی که اخیرا در نشریه Biomaterials پخش شده، تیمی از مهندسان زیست پزشکی به سرپرستی دکتر «پیتر اِی. گَلی» (Peter A. Galie) و «لوئیس پاونه» (Louis S. Paone) در کالج مهندسی هنری روآن، سامانه ای ترکیبی برای بازسازی اعصاب معرفی کرده اند که با هدف مقابله هم زمان با دو مانع اصلی در ترمیم بافت نخاعی طراحی شده است: تشکیل بافت اسکار (زخم فیبروزی) و جهت یابی نامناسب رشد نورون ها.
این زیست ماده بر پایه «اسید هیالورونیک» (Hyaluronic Acid) تولید شده که ماده ای طبیعی و سازگار با بدن انسان است. محققان آنرا به شکلی اصلاح کرده اند که بتواند مانند یک نانوحامل، دو عامل زیستی مهم را در خود جای دهد: یکی برای مهار پروتئینی که عامل ایجاد بافت اسکار است و دیگری برای هدایت نورون ها بسمت مسیرهای عصبی سالم. این مواد درون ژلی حساس به دما قرار گرفته اند که هنگام تزریق در بدن، در اثر گرمای طبیعی محیط، به سرعت به حالت نیمه جامد درمی آید و در محل باقی می ماند.
آزمون های انجام شده روی مدل حیوانی (موش های صحرایی ماده از نژاد Sprague Dawley) نشان داده اند که این ژل، نه تنها قابلیت آزادسازی پایدار و کنترل شده ترکیبات درمانی را دارد، بلکه سبب ورود سلول های پشتیبان و رشته های عصبی جدید به ناحیه صدمه دیده هم می شود. ظرف چند هفته بعد از تزریق، نشانه هایی از ترمیم اتصالات عصبی مشاهده شده است.
به گفته دکتر گلی، مزیت اصلی این پلت فرم در انعطاف پذیری بالا و قابلیت سفارشی سازی آن نهفته است. وی ادامه داد: «ما خواستیم بستری طراحی نماییم که بتوان هر نوع ترکیب درمانی را ــ از داروهای کوچک تا پادتن ها یا پپتیدها ــ بر آن سوار کرد. به جای تزریق جداگانه، میتوان تلفیقی از عوامل درمانی را در یک بستر زیستی و با یک تزریق ساده وارد محل صدمه کرد.»
این پژوهش با همکاری دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه درکسل (Drexel University College of Medicine) همچون دکتر ایتزاک فیشر (Itzhak Fischer) و دکتر یینگ جین (Ying Jin) و همینطور ژولیَن بوویه (Julien Bouyer) انجام شد که تخصص خود در حوزه علوم اعصاب و مدل سازی حیوانی را در این پروژه به کار گرفتند.
در حال حاضر، روش های موجود در درمان صدمه های نخاعی معمولاً بر پایه یک دارو یا عامل زیستی منفرد عمل می کنند و کارآمدی آنها به سبب پیچیدگی محیط بافت نخاعی محدود است. موفقیت تازه محققان دانشگاه روآن، با دربر گرفتن چند عامل فعال زیستی در یک بستر تزریقی، می تواند الگوی درمانی نوینی برای بیماران گرفتار صدمه های نخاعی باشد و زمینه را برای ورود به مرحله کارآزمایی انسانی در آینده نزدیک فراهم آورد.
هرچند هنوز راهی تا کاربرد بالینی گسترده باقی است، نتایج این مطالعه نویدبخش نگاهی تازه در درمان صدمه های سیستم عصبی مرکزی است؛ نگاهی که شاید روزی بتواند امید بازگشت حرکت را به بیماران فلج شده بازگرداند.
منبع: نئوپدیا
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب