در گفتگو با مهر اعلام شد:
طراحی و ساخت پوشش خود ترمیم شونده توسط محققان دانشگاه امیركبیر
نئوپدیا: محققان دانشگاه صنعتی امیركبیر موفق به طراحی پوششهای خودترمیم شونده حاوی میكروكپسول شدند كه می تواند در پوششهای سطوح فلزی همچون خودرو مورد استفاده قرار بگیرد.
امیرخلج اسعدی مجری طرح «بررسی و تحلیل خصوصیت خود ترمیم شوندگی پوشش برپایه اپوكسی با استفاده از میكروكپسول امینو رزینی حاوی مواد پخت شونده با نور» به خبرنگار مهر اظهار داشت: با الگوگیری از سیستم طبیعی بدن كه پس از تخریب و آسیب، خود بخود ترمیم می شود، در صدد برآمدیم تا پروژه ای جهت سنتز پوششهایی كه قابلیت ترمیم شوندگی خودبخودی دارند طراحی نماییم.
وی با اشاره به اینكه نتایج این طرح در زمینه تولید خاصیت ترمیم شوندگی در پوشش سطوح فلزی كاربرد دارد، اضافه كرد: در این طرح از میكروكپسولهایی استفاده شده است كه در قالب پوشش و سیستمهای پلیمری-رنگی عرضه می گردد.
وی با اشاره به اینكه پیدایش مواد خود ترمیم شونده در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی الهام گرفته از سیستم های بیولوژیكی، طبیعی و زیست محیطی بوده كه از آن پس تحقیقات و مطالعات بسیاری را به خود اختصاص داد، اظهار داشت: به صورت كلی مواد خود ترمیم شونده را می توان در چهار دسته كامپوزیتها و پلیمرها، رنگها و پوشش ها، فلزات، سرامیكها و بتنها مورد بررسی قرار داد كه در این طرح بر دسته كامپوزیتها، رنگها و پوششهای خود ترمیم شونده تمركز شده است.
خلج اسعدی تصریح كرد: در دهه های اخیر رنگها و پوششها از نقطه نظر تنوّع تركیبی و كاربردهای گوناگون آنها مورد توجه قرار گرفته اند و از آنجائیكه حتّی تحت شرایط سایش معمولی، مستعد به ایجاد تَرَك و رشد آن هستند، نیاز به ترمیم صدمه در آنها دیده می گردد.
وی عنوان كرد: معمول ترین روش برای خود ترمیم شوندگی پلیمرها و پوششها، قراردادن یك عامل ترمیمی در میكروكپسول هایی است كه در معرض تَرَك می شكنند و بعد از رهایش سبب چسباندن لبه های ترك شده، از رشد آن جلوگیری می كند.
این محقق افزود: روش دیگر استفاده از الیاف توخالی است كه به صورت مشابه با رزین یا عامل كاتالیستی پر می گردد تا در معرض آسیب، شكسته و محتوای خویش را آزاد كند.
این محقق دانشگاه صنعتی امیركبیر بیان داشت: در این پروژه، نوآوری در طراحی یك سیستم خود ترمیم شونده حاوی میكروكپسول، تك جزیی و با توانایی ترمیم صدمه هایی مانند خراش، در شرایط طبیعی نور خورشید و یا تابش نور UV است.
وی افزود: ماده ترمیم كننده مورد استفاده، پُلی دای متیل سیلوكسان با گروههای انتهایی متاكریلوكسی پروپیل، یك عامل ترمیم كننده سیلیكونی و دوستدار محیط زیست است كه با نور خورشید و یا نور UV در محدوده طول موج nm ۳۷۰-۳۰۵ پلیمریزه می گردد.
خلج اسعدی اظهار داشت: نقطه ذوب این ماده ترمیم كننده پوشش های فلزی، °C۶۰- بوده و در دمای محیط ویسكوزیته پایینی دارد، به خوبی جاری شده و قابلیت پوشاندن آسیبها و تركها را دارد.
این فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی امیركبیر با اشاره به خصوصیت های این پروژه اظهار داشت: نتیجه این طرح قابلیت استفاده در صنعت خودرو را دارد و تابحال در كشور و خارج از كشور اجرایی نشده است.
وی با اشاره به اینكه این طرح در حال صنعتی شدن است، تصریح كرد: این طرح جزء پوششهای هوشمند (Smart Coating) است كه در برابر تخریب، آسیب، آسیب و خراش خود به خود ترمیم می گردد.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب