نتایج یك پژوهش نشان داد
چه عواملی در جلوگیری از وقوع جرم موثرند؟
نئوپدیا: نتایج یك پژوهش نشان داده است سرمایه اجتماعی، دینداری، رسانه های جمعی و افزایش تعامل اجتماعی بین پلیس و شهروندان در جلوگیری از وقوع جرم تاثیرگذارند.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، بزهكاری، پدیده ای اجتماعی – انسانی است كه همه جوامع بشری از دیرباز با آن روبه رو بوده اند، همگام با رخداد بزه و جرم، امر جلوگیری از جرم باز مطرح گردیده است. جلوگیری از جرم، جزئی از روش های غیركیفری است كه قبل از ارتكاب جرم پیش بینی و تدارك دیده می شود و هدف آن تحدید موقعیت های ارتكاب جرم است.
در پژوهشی كه طاها عشایری و فاطمه نامیان انجام داده اند، آمده است: «سازوكار اصلی كاهش جرم در جامعه رویكرد جلوگیری از جرم است. مجموعه تدابیر و اقدام های كنش، واكنش پلیس كه با پشتیبانی از افراد در معرض خطر، افزایش آگاهی های عمومی، نظارت بر اماكن عمومی، افزایش هزینه های جرم و مداخله سپس وقوع جرم، درصدد جلوگیری از ارتكاب مجدد همان جرم است، پیشگیری انتظامی نامیده می شود.»
عشایری و نامیان در این پژوهش می گویند: «سرمایه اجتماعی دربردارنده مفاهیمی چون اعتماد، همكاری و روابط متقابل بین اعضای گروه است، به شكلی كه گروه را به سمت دستیابی به هدفی رهنمون كند كه بر اساس ارزش ها و معیار رایج مثبت تلقی می شود. سرمایه اجتماعی به مثابه مؤلفه مهم در جلوگیری از جرم سازوكاری نوین شمرده می شود، به عبارت دیگر، ایجاد شبكه اجتماعی فشرده ای است كه با حفظ نظم اجتماعی، موجب ایجاد حس مسئولیت اجتماعی و تعهد جمعی در افراد در قبال مباحث محیطی می شود.»
طبق آنچه در این پژوهش آمده: «بی نزاكتی محله یكی از عوامل اصلی جرایم خطرناك می باشد. اگر محیط به نحوی طراحی شود كه بتواند سبب بهبود یا تقویت جنبه های واپایش و نظارت افراد شود، تعلق ساكنان را به قلمرو خود بالا برده و تصویری مثبت از فضا به وجود می آورد و زمینه پیدایش و شكل گیری فرصت های مجرمانه كاهش خواهد یافت و در نتیجه مجرمان از ارتكاب جرم بازخواهند ماند. یكی از موضوعات مهم در مبحث پیشگیری و آموزش، اطلاع رسانی توسط رسانه های جمعی است. نقش رسانه های جمعی، فرهنگ پذیری، آموزش، اطلاع رسانی و ایجاد مشاركت اجتماعی است.»
عشایری و نامیان در ادامه این مقاله، دینداری را از عوامل مؤثر بر كاهش جرم می دانند و می گویند: «مذهب بوسیله برقراری یك نظم اخلاقی درونی می تواند تدوین قوانین، گرایش به رفتارهای پرخطر را تحت تأثیر قرار دهد. علاوه بر آن پلیس بعنوان نهاد واسطه امنیت نمایان ترین وظیفه اش سازمان دهی امور انتظامی جامعه به منظور برقراری نظم و امنیت عمومی است، یكی از اقدام های مؤثر در امتداد تحقق این وظیفه پیشگیری انتظامی از جرم است.»
این پژوهش به لحاظ پهنه زمانی، محدوده بین سال های ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۷ بوده كه تعداد جامعه آماری آن ۳۰ پژوهش و از بین آنها ۱۸ سند پژوهشی متناسب با ملاك های فراتحلیل كمی بعنوان واحد تحلیل انتخاب شدند. برمبنای یافته ها ۵۰ درصد پاسخگویان را شهروندان، ۴۵ درصد را كاركنان نیروی انتظامی و ۵ درصد را دانشجویان می سازند.
در این مقاله آمده است: «آمارها حاكی از افزایش نزاع، سرقت، قتل، جرایم جنسی و كلاهبرداری در ضمن سال های اخیر است. این امر الزامی بودن توجه به جلوگیری از جرم را نشان داده است. در ایران پژوهش های تجربی نشان داده است كه عوامل مختلفی بر جلوگیری از جرم تأثیر دارد. ا ین پژوهش با هدف دستیابی به جمع بندی علمی درباره عوامل اثرگذار بر جلوگیری از جرم از روش فراتحلیل استفاده نمود. نتایج حاصل از پژوهش نشان داده است سرمایه اجتماعی، دین داری، تعامل انتظامی، نظارت اجتماعی (رسمی، غیررسمی)، عوامل محیطی و رسانه های جمعی بر جلوگیری از جرم تأثیر داشته و بیشترین اندازه اثر مربوط به دین داری و كمترین، عوامل محیطی است. بر این اساس می توان با ایجاد آگاهی اجتماعی و شبكه های قوی پیوندی، نوعی حس جمعی نسبت به محیط را امكان پذیر كرد.»
طبق بررسی های صورت گرفته «محیط و سازوكار طراحی آن، نقش مهمی در جلوگیری از جرم دارد. ساختار فیزیكی و فرم فضا در چگونگی ایجاد یك فضای قابل دفاع، وجود نظارت طبیعی و تعلق خاطر به فضاهای محیطی، از مهم ترین خاصیت های محیطی برای جلوگیری از جرم است. جلوگیری از جرم نیازمند حضور فعال پلیس در اجتماع است. پلیس كارآمد، پاسخگو و دارای عملكرد مناسب موجب كاهش جرایم می شود. دین بعنوان نیروی وجدان جمعی عامل اصلی كنترل بزهكاری و جرایم است. مشاركت در مراسم دینی و مراسم جمعی همبستگی گروهی برای حفظ نظم اجتماعی و دفاع جمعی را تقویت می كند. علاوه بر آن، رسانه ها از مهم ترین ابزارهای نظارتی در جامعه هستند و بعنوان چشم جامعه عمل می كنند و می توانند مراجع كیفری را از مقدمات جرم آگاه كنند و موجب شوند كه جرم در مرحله شكل گیری در نطفه خفه شود.»
نویسندگان این مقاله پژوهش خودرا با پیشنهادهایی مانند افزایش سرمایه اجتماعی بین شهروندان، ایجاد دفاع جمعی محیطی بوسیله شكل دهی به كانون های جمعی محلی (مانند: زنده نگه داشتن و احیای كانون های محلی فعال)، استفاده از نگهبان محله و افزایش تعامل بین نگهبان محله و ساكنان، ایجاد منازل و ساختمان ها و نهادهایی با دید طبیعی و نظاره گر به محیط، افزایش گشت و حضور پذیری پلیس در محله و نقاط جرم خیز، شكل دهی هویت مكانی، تعلق مكانی و ایجاد دلبستگی اجتماعی به محیط و كاهش سطح ناهمگونی محله بوسیله ثبات سكونتی و حفظ ساكنان در محله به اختتام می برند.
این پژوهش در بیست وهفتمین شماره دوره چهاردهم فصلنامه "پژوهش های مدیریت انتظامی" انتشار یافته است.
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب