در قالب یك پژوهش بررسی شد
كودك آزاری در كدام خانواده ها بیشتر است؟
نئوپدیا: شناخت عوامل زمینه ساز مسئله كودك آزاری در جامعه امری ضروری و اجتناب ناپذیر است؛ برای اینكه لطمه های ناشی از آن در سطح فردی و اجتماعی غیر قابل چشم پوشی است.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، كودكان بخش مهمی از هر جامعه هستند و در این راستا نحوه پرورش و رشد فرزندان در محیط خانواده و جامعه از اهمیت بالایی برخوردارست. والدین باید بتوانند نیازهای فزاینده كودك را دریافته و به آن پاسخ مناسب بدهند. میزان وابستگی و علاقه دوطرفه بین والدین و كودك، توانایی او را برای یادگیری و دانستن مطالب جدید بالا می برد. در صورتیكه بد رفتاری با كودك و عدم توجه به نیازهای او می تواند موجب ایجاد اختلالات روانی مانند پرخاشگری در بزرگسالی شود.
در پژوهشی كه درباب " تاثیر سرمایه های اجتماعی و فرهنگی بر آگاهی و عملكرد والدین نسبت به مسئله كودك آزاری" توسط تیم پژوهشگران متشكل از هدی حلاج زاده(استادیار و عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه گیلان)، معصومه شادمنفعت(دانش آموخته كارشناسی ارشد رشته علوم اجتماعی دانشگاه گیلان) و سعید كبیری(دانشجوی دكتری جامعه شناسی دانشگاه مازندران)، با جامعه آماری ۳۰۱ نفر از والدین دارای فرزند ۰-۱۸ ساله ی شهر رشت به روش پژوهش میدانی انجام شده، آمده است: « كودك آزاری از جرائم عمومی است و احتیاج به شكایت شاكی خصوصی ندارد و شاید این مهم ترین بخش از قوانین پشتیبانی از كودكان باشد اما جریمه هایی كه برای كودك آزاری در قانون پیش بینی شده، به شدت پایین هستند و به نظر نمی رسد قدرت بازگردانی داشته باشند. آزار كودكان تنها به برخی مناطق اختصاص ندارد بلكه پدیده ای است كه در كلیه مناطق و با هر شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی امكان بروز دارد و از شیوع بالای نیز برخوردارست.»
در این مطالعه درباره نتایج كودك آزاری می خوانیم: «كودك آزاری انواع مختلفی دارد: كودك آزاری جسمی، صورت آشكار بدرفتاری با كودك است و عموما به جراحات و صدمات قابل مشاهده منجر می شود. در مقابل، آزار جنسی، امری پنهانی و غیر قابل ظاهری است و عموما با چشم غیر مصلح قابل مشاهده نیست. كودك آزاری عاطفی به هرگونه رفتار نامناسبی كه بر عملكرد رفتاری، شناختی، عاطفی و جسمی كودك تاثیر منفی داشته باشد، تعبیر می شود و آزارهای كلامی و غیر كلامی، سرزنش یا تحقیر، ناسزا گفتن و مسخره كردن را شامل می شود، همین طور كودك آزاری ناشی از غفلت عبارت است از: عدم مراقبت و علاقه مندی به كودك، شامل محرومیت از نیازهای اساسی مانند غذا، پوشاك و محرومیت از اقداماتی كه برای رشد طبیعی و نمو كودك نیاز است.»
بر این اساس «كودكانی كه با خشونت مواجه می شوند در معرض خطرهای غیرانطباقی هیجانی، اجتماعی، شناختی و جسمی قرار می گیرند. رفتارهای ضداجتماعی و پرخاشگری های جسمی به همراه ترس و خشم از آثار دائمی كودك آزاری است. از رفتارهای خودتخریبی و بزهكاری نیز در خیلی از تحقیقات بعنوان نتایج آزار یا غفلت از كودكان یاد شده است.»
در این پژوهش آمده است: « غفلت و بی توجهی والدین سبب بروز لطمه های جبران ناپذیری بر زندگی آینده كودكان می شود. بیشترین واقعه كودك آزاری از جانب افراد بزرگسال درون شبكه خویشاوندی و یا همسایه ها رخ داده است، بطور معمول در خانواده هایی كه از انسجام لازم برخوردار نبوده و نظارت لازم را بر كودكان خود نداشته اند و یا در خانواده هایی كه از روابط باز و بدون نظارت برخوردار می باشند و یا اعتماد بیش از اندازه نسبت به كودكان و یا خویشاوندان خود داشته اند بیشتر اتفاق می افتد.»
محققان در پژوهش حاضر تلاش كردند به این پرسش پاسخ دهند كه آیا رابطه ای بین انواع مختلف سرمایه( فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی) در اختیار والدین و میزان آگاهی و نحوه عملكرد آنها نسبت به مصادیق كودك آزاری وجود دارد یا خیر؟
در این پژوهش پژوهشگران می گویند: « ۵.۴ درصد كودكان به صورت همیشه تحت آزار جسمی و بیشترین آثار جسمانی سیلی خوردن بود. ۷.۳ درصد تحت آزار عاطفی بطور همیشگی بودند. ۵.۵ درصد بی توجهی را به صورت همیشگی تجربه كرده بودند. بین كودك آزاری و تنش والدین رابطه وجود دارد و هماهنگ با بالا رفتن تنش، كودك آزاری نیز افزایش می یابد. همین طور بین همدلی در خانواده و كودك آزاری نیز رابطه معكوس وجود دارد.
بین كودك آزاری با سطح سواد، وضعیت فرهنگی، وضعیت اقتصادی و جنسیت رابطه نزدیكی وجود دارد و والدینی كه از تحصیلات پایینی برخوردار می باشند و مشكلات اقتصادی فراوان دارند، معمولا در تربیت كودكان گرفتار مشكل می شوند. بنابر این بین خانواده هایی كه از نظر اقتصادی، سطح فرهنگ و تحصیلات والدین در سطح پایین تری قرار دارند، كودك آزاری شیوع بیشتری دارد.»
در نتایج این پژوهش آمده است: « سرمایه فرهنگی بعنوان عاملی موثر و یكی از مهم ترین عوامل پیش بین بر آگاهی و عملكرد والدین نسبت به مسئله كودك آزاری است. یكی از ابعاد مهم تمایزات اجتماعی، سرمایه فرهنگی اشخاص است. سرمایه فرهنگی به سه شكل سرمایه عینی، سرمایه نهادینه شده و سرمایه تجسم یافته تقسیم شده كه در بستر میدان نمود می یابد و نوعا به وسیله صلاحیت های اجتماعی مشخص می شود. سرمایه فرهنگی دربردارنده نشانه های فرهنگی نهادینه شده از قبیل نگرش ها، ترجیحات، دانش رسمی، رفتارها، اهداف و اعتبارات باارزش كه برای ایجاد انحصار اجتماعی و فرهنگی است. كودك آزاری و متعاقب آن آگاهی از مصادیق كودك آزاری یكی از پدیده هایی است كه می توان آنرا با میزان در اختیار داشتن سرمایه های فرهنگی تبیین كرد.
با افزایش سرمایه اجتماعی میزان آگاهی از مصادیق كودك آزاری نیز بالا می رود و والدین عملكرد مناسبی از خود بروز می دهند.»
این پژوهش در شماره دوازدهم جامعه شناسی نهادهای اجتماعی انتشار یافته است.
منبع: نئوپدیا
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب