در یك مطالعه بررسی شد
موانع مشاركت اجتماعی در نذرهای مالی
یافته های یك پژوهش نشان داد عوامل آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و مدیریتی، مانع مشاركت اجتماعی افراد در نذرهای مالی آگاهانه هستند. با رفع این موانع می توان از ظرفیت های نذر برای توسعه كشور استفاده نمود.
به گزارش نئوپدیا به نقل از ایسنا، با عنایت به شرایط اقتصادی کشور، نذرهای مالی ظرفیت های زیادی برای توانمندسازی گروه های صدمه پذیر و مقابله با فقر دارند و مشارکت جمعی در نذرهای مالی می تواند راه را برای توسعه کشور هموار کند. به علت اهمیت این مورد پژوهشگران علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد، در مطالعه ای به بررسی جامعه شناسی نذر و موانع مشارکت اجتماعی در نذرهای مالی پرداختند.
نسرین عربی، محسن نوغانی دخت بهمنی و غلامرضا صدیق اورعی؛ پژوهشگرانی بودند که در این مطالعه همکاری داشتند. برای انجام این مطالعه و به دست آوردن نمونه های متنوع و جامع جهت بررسی پدیده نذر، از افراد فعال در حوزه نذر و خیریه و از مردم عادی، استفاده شد.
جلسات مصاحبه با هشت نفر از خیرین فعال در حوزه نذرهای مالی، برگزار گردید. همینطور با رفتن به برخی خیابان های مشهد و اماکن عمومی مثل مسجد، درمانگاه، فروشگاه و... به صورت اتفاقی با ۱۰ نفر از شهروندان عادی مصاحبه انجام گرفت و تلاش شد نمونه ها از همه اقشار و سنین مختلف انتخاب شوند.
در این مصاحبه ها موضوعاتی مثل دیدگاه مصاحبه شوندگان، میزان آگاهی آنها از احکام نذر، کارکردهای نذرهای فردی و مشارکتی، روش های نذردهی آنها و... مورد پرسش قرار گرفت.
جمعیت مورد بررسی شامل هفت مرد و ۱۱ زن ۲۱ تا ۶۶ ساله بودند که مشاغلی مثل روحانی، پزشک، استاد(دانشگاه و حوزه)، کارمند(دولتی و خصوصی/ شاغل و بازنشسته)، کارگر، مشاغل آزاد، خانه دار و دانشجو داشتند.
مصاحبه شوندگان در دو گروه آگاه و ناآگاه دسته بندی شدند. کنش گران آگاه؛ کاملا با نذر و احکام و روایات آن آشنا بودند و کنش گران نیمه آگاه؛ از احکام یا روایات مربوط به نذر اطلاع کافی نداشتند.
بر مبنای یافته های پژوهش، نوع کنش افراد آگاه تلفیقی از عقلانی و سنتی است و در نذرهای مالی به روش های نذردهی گروهی و مشارکتی تمایل دارند. این در مقابل مسائل موجود در جامعه احساس مسئولیت می کنند. بعضی از آنها بیان نمودند که در زندگی خود با کسب آگاهی بیشتر، روش های نذردهی خویش را از عاطفی- سنتی و انفرادی به سمت عقلانی- سنتی و اجتماعی تغییر داده اند. این افراد به علت داشتن تجربه زیسته فقر، روش های مشارکتی و اجتماعی را برگزیده اند. به قول پژوهشگران این تحقیق تجربه زیسته می تواند جایگزین مناسبی برای آگاهی باشد.
بعضی از مشارکت کنندگان با وجود داشتن باورهایی در مورد نذر، در مسائل اجتماعی احساس مسئولیت نکرده و در نذرهای مشارکتی مالی شرکت نمی کنند. بر مبنای داده های به دست آمده از مصاحبه ها موانع آموزشی، مدیریتی، فرهنگی و اقتصادی در این مورد نقش دارند.
مواردی مانند فقدان آموزش کافی و صحیح در مورد ارزش های مطلوب ائمه و خداوند، ناآگاهی کنشگران از روش ها و ارزش های مطلوب دینی و فرهنگی، ناآگاهی از توانایی به کار گیری ظرفیت های نذورات در توسعه، عدم به روزرسانی و اطلاع رسانی روش های انجام مناسک دینی بر مبنای اولویت ها و... از موانع آموزشی در مشارکت اجتماعی در نذرهای مالی است.
موانع مدیریتی مثل کم توجهی مسئولین در استفاده بهینه از نذورات، توزیع سلیقه ای آنها، موانع قانونی، بی اعتمادی و... از علل مدیریتی عدم مشارکت اجتماعی است.
تقدیرگرایی، تعصب، چشم و هم چشمی، تظاهر، ناتوانی مالی، نداشتن تجربه زیستن در فقر و... موانع فرهنگی و اقتصادی هستند که در عدم مشارکت اجتماعی در نذرهای مالی نقش دارند.
به پیشنهاد پژوهشگران این مطالعه، برای افزایش آگاهی افراد، باید متخصصان حوزه و دانشگاه نیازهای اجتماعی و اقتصادی را اولویت بندی کنند. سپس گزارش ها و پیشنهادات در اختیار مسئولین قرار گرفته و قوانین و دستورالعمل ها و... در اختیار نهادها و سازمان های دولتی و خصوص قرار گیرد و بدنه سازمان های مردم نهاد از استقامت و قدرت عمل و اختیارات لازم برخوردار شوند.
با عمل به روش های جدید توسط عده ای از کنش گران و دیدن نتیجه مثبت و کارکردهای آن، اعتماد به نفس کنش گران بالا رفته و می دانند قادر هستند کاری انجام دهند که علاوه بر نفع شخصی، نفع اجتماعی و توسته دنیوی و اخروی هم دارد.
نتایج این مطالعه به صورت مقاله علمی پژوهشی در فصل نامه «تحقیقات فرهنگی ایران» انتشار یافته است.
منبع: نئوپدیا
این مطلب نئوپدیا را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب